Dag 3 – Een fijn cafeetje, 9/11 museum en de slappe lach

Goedemorgen! Of middag ofzo. Het is hier in ieder geval 6:00 en we zijn alweer een uur wakker haha! Slapen is voor thuis in de city that never sleeps!

Gisterochtend was het ook zo vroeg. We waren rond 4:30 alweer wakker. Als in: KLAARWAKKER. Dus we hebben lekker rustig aan gedaan, ontbeten en ik heb nog even gedoucht. Rond 7:15 trokken we de hotelkamerdeur achter ons dicht en gingen we op stap. En dat op zondag haha!
We zouden naar het 9/11 museum gaan en besloten eerst lopend naar Times Square te gaan, dat is vanuit ons hotel zo’n 25 minuutjes lopen. En dan vanuit daar de metro verder downtown te nemen naar het museum.

Onderweg kwamen we nog deze Ferrari winkel tegen. Pffff, wat een dure auto’s!
Stukje verder kwamen we bij St. Patricks Cathedral. Daar zijn we naar binnen gegaan. Blijft indrukwekkend die enorme kerk. Overal zijn nisjes waar je kaarsjes kunt branden en even kunt bidden.

We vonden het op een gegeven moment toch wel erg druk worden, en er gingen ook heel veel mensen in de banken zitten. En toen dachten we: Oja, het is natuurlijk zondag! Hahaha! Er was gewoon een dienst om 8:00. Nadat we een kaarsje hadden gebrand, hebben we nog even staan kijken naar de dienst. Ik wilde graag het orgel horen, maar na een minuut of 10 naar een preek te hebben geluisterd en nog geen orgel te hebben gehoord, zijn we weer weg gegaan.
We liepen verder richting Times Square en kwamen langs een heel leuk cafeetje. Eerst wilde we iets verderop naar de Starbucks gaan, want dat is bekend terrein. Maar nee, toch maar bij dat leuke cafeetje naar binnen. En we zijn zo blij dat we dat gedaan hebben! Het was een hele fijne plek dat aanvoelde alsof je ergens op een binnenplaats zat. Heerlijke koffie en een homemade chocolate chip cookie!

Vanaf dat cafeetje was het nog 10 minuutjes lopen naar Times Square. Heeeeel jammer, maar het regende gisteren weer zo erg. Het was echt de hele dag vreselijk nat. We hebben wel alles kunnen doen, maar het maakt toch een wat andere indruk met al die regen. Maargoed, we keken alsnog onze ogen uit daar. Vooral mijn moeder vond het heel gaaf om het te zien. Times Square is toch echt wel het echte New York.

We konden daar niet zo lang blijven, want we hadden kaartjes voor het museum met 9:30 als entree. We hebben daar de metro gepakt en zijn helemaal downtown naar Cortlandt street gegaan. Eenmaal uit de metro waren de watervallen op de plek van de Twin Towers al bijna direct zichtbaar. Dat is en blijft me toch een partij indrukwekkend…

En dan het museum… Ik was daar zelf ook nog nooit geweest, dus ik was er heel erg benieuwd naar. Maar jongens, ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven. Het was allemaal ZO indrukwekkend, mooi en respectvol ingericht. Je werd als het ware door een tijdlijn meegenomen door het hele museum. In het begin zag je hoe de dag begon, en vanaf het moment van de eerste inslag, hoorde je ook telefoongesprekken van mensen om je heen. Ook voicemails van mensen uit het vliegtuig, maar ook hoe nieuwszenders verslag uitbrachten. We liepen constant met kippenvel rond. De mensen waren ook heel stil in het museum, iedereen was onder de indruk van alles.
We gingen een stuk naar beneden en toen we verder doorliepen, zagen we een gigantische muur met palen die eruit staken. Dat bleek de fundering van de North Tower te zijn!

Nou, dat komt wel ff binnen hoor! Ongelofelijk. En onvoorstelbaar dat wij op de plek stonden waar die ellende is gebeurd.
Nog wat verderop stond ook een brandweerwagen. Je weet NIET wat je ziet als je daar een rondje omheen loopt. Kan het ook niet omschrijven eigenlijk…

Als je nog verder liep, kwam je in het gedeelte van de nasleep van 9/11. Zo zagen we de “MISSING” posters van familieleden, het opruimen van de immense zooi en de ziektes die zijn veroorzaakt door de grote stofwolk die nog weken door de stad hing en mensen inademden.
Hier zie je een foto van kledingrekken uit 1 van de klerenwinkels.

En deze foto dan… Van de vlag die werd gerezen:

Ongelofelijk. En wat indrukwekkend. Dit museum is echt een MUST als je in New York bent! Je kunt het niet aan een ander uitleggen wat het met je doet als je daar geweest bent!

Eenmaal uit het museum moesten we er wel even van bijkomen. Helaas regende het nog harder en besloten we maar een paraplu te kopen. Dat scheelde wel wat.

Vanuit het museum liepen we naar het Court House, de rechtbank van New York. Hier is Trump toen ook geweest toen hij veroordeeld was. Mijn moeder kijkt heel veel Law&Order, dus die kende het gebouw vooral daarvan en vond het heel gaaf om dat eens in het echt te zien.

We besloten verder te lopen naar de Christmas Shop. Buiten staat er een man die iedereen verwelkomt met: “Merry Christmas!” Maakt niet uit in welke maand je daar komt hahaha! Ik was hier ook met Lucas geweest en wist al dat het duur was. Kerstballen voor 40 dollar per stuk zijn geen uitzondering. Maar wat is het toch leuk om door die winkel te struinen!
Toen we weer buiten stonden bedacht ik me ineens dat er een webcam in die straat is. Dus ik heb met de Wifi van de kerstwinkel Gert geappt en toen hebben Gert en de kids ons even op de webcam gezien!

Inmiddels was het al 13:50 geworden en hadden we nog niks gegeten. We wilden dat graag op Times Square doen, maar we zaten op dat moment in een bepaald gebied waar we niet de goede metrolijn konden nemen naar Times Square. Dus we moesten best even een stuk lopen. Gelukkig doemde daar een Starbucks op in de verte en konden we onze benen even rust gunnen. We hebben daar een heerlijke cappuccino met een donut gegeten. Daar knapten we echt even van op!

Tegen 15:00 waren we op Times Square en daar werden we bijna omver gelopen door een protestmars voor Palestina. Jemig wat een mensen! Wat ik heel bijzonder vond om te zien, was dat er ook best wat orthodoxe joden in de mars meeliepen. Vond dat heel bijzonder om te zien.

Toen die mars voorbij was, zijn we naar een grote souvenirwinkel gegaan. Daar hebben we hele leuke dingen gekocht. Die mevrouw bij de kassa bleef maar scannen…. Oeps…

Eenmaal uit die winkel waren we het wel een beetje zat aan het worden en onze benen waren moe. We waren toen al 9,5 uur vrijwel non stop aan de wandel. We besloten met de metro richting ons hotel te gaan, maar dan eerst nog even langs de supermarkt. Nou. En wat we bij die supermarkt hebben beleefd dat geloofd ook niemand. Hoe beschrijf ik dat nou weer.
We gingen naar de Trader Joe’s. Dat is zeg maar de Aldi van New York. En daar was het DRUK. Nou denk je misschien dat ik de drukte bij ons tijdens kerst bij de Jumbo bedoel, maar nee mensen. Ik bedoel DRUK. Als in DRUK. HEEL ERG DRUK. Het was net een mierenhoop van mensen die helemaal door elkaar heen krioelde. We probeerden ons hoofd erbij te houden en te pakken wat we nodig hadden. Water, brood en beleg. Maar op een gegeven moment viel het ons op dat er wel erg veel mensen in een soort van rij midden in de winkel stil stonden met hun karren en mandjes. Maar dat bleek dus de rij voor de kassa te zijn. En die rij ging zigzaggend tussen de schappen door. Bij de bochten stonden winkelmedewerkers te coördineren, zodat de winkelende mensen en nog wel tussendoor konden. Aan het eind van de wachtrij stond ook een medewerker met een hoge stok met een vlag eraan waar “EXIT LINE” op stond. Die man liep constant de laatste in de rij achterna, zodat je wist waar je moest aansluiten. Bij de kassa’s stond zo’n hele dikke typische kauwgom kauwende Amerikaanse vrouw op een ladder en die wees de mensen naar welke van de 30 kassa’s vrij was en waar ze naartoe moesten lopen. Mijn moeder en ik hebben dit tafereel een tijdje met open mond aan zitten kijken en we hebben zo intens gelachen om wat we zagen. Maargoed, wij deden ons best om onze boodschappen in het mandje te leggen. Oja, we moesten ook brood! Mijn moeder had een fles van 4 liter water vast, dus ik zei tegen haar: “Wacht hier maar even!” En ik liep naar het brood. Toen ik terug kwam, was mijn moeder foetsie. Echt gewoon helemaal weg. Ik zag alleen maar krioelende mensen om mij heen. Ik stond daar stil, om mij heen kijkend en overal om mij heen hoorde ik: “Sorry”, “Excuse me”, omdat ze er langs moesten. Wat een gekkenhuis!
Ik besloot maar ergens stil te blijven staan, in de hoop dat ze weer terug zou komen. Maar dat duurde best lang en ik was bang dat zij ook ergens stil was gaan staan. Maar goddank zag ik haar ineens om de hoek van het schap komen. Ik wenkte haar en toen ze naar mij toe kwam zei ze: “Ik stond al in de rij!” En het bleek dat ze er al bijna was! HAHAAHA! Maar omdat ze dus uit die rij was gestapt, moesten we weer opnieuw aansluiten in die gigantische rij! Haahahaha! Oh mijn god, wij hebben zo vreselijk gelachen om dit alles. We kregen echt mega de slappe lach. We konden niet meer. Al die mensen om ons heen, wat een gigantische chaos en herrie. Wij lagen echt he-le-maal dubbel. Helaas heb ik geen foto van IN de winkel, maar wel van toen we weer buiten waren:

Eenmaal buiten hebben we echt half strompelend met al onze souvenirs en boodschappen (en die zware fles water) in de regen de Mc Donalds gered om daar nog even snel een hamburger op te halen om in het hotel op te kunnen eten. We hebben serieus tot aan het slapen nog gelachen.

Nou, en dat was dus onze dag gisteren. Wat een dag! Zoveel beleefd, gezien en gedaan! Vandaag maken we er een wat rustigere dag van. We gaan richting Central park, en misschien ook nog even kijken naar het uitzicht over de Hudson River. Beetje de oostkant van Manhattan bekijken.
Tot de volgende blog!